Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

τα ίδια και τα ίδια

δέκα το πρωί ξυπνάω για να πιω 3 λίτρα νερό
τα γαμημένα ξίδια μου κάναν το κεφάλι καζάνι
έτοιμο είναι να εκραγεί
τρέχω στο μπάνιο και ξερνάω
γάμησε τα
είχα φάει και 10 κομμάτια πίτσα από τη ντέλα μάμα πριν βγω
πλένομαι - σκουπίζομαι και κλαίω, να κλαίω
γιατί το κεφάλι μου έγινε καζάνι
και βράζεις μέσα εσύ
και για όλα φταίει ο χαζός ο συγκάτοικος μου, που ξέχασε το διακόπτη της κουζίνας ανοιχτό
και δεν είμαι σπίτι να τον κλείσω.
ακούω θόρυβο στο δίπλα δωμάτιο, ποιος είναι πάλι αυτός
"να κοίτα με, κλαίω" λέω
"τι έχεις?" λέει
"τι να 'χω?" λέω "απλά κλαίω, να κοίτα κλαίω"
"τι έχεις?" λέει
"δεν έχω " λέω
"έχεις" λέει
"δεν έχω" λέω
"λέγε που είναι?" λέει
"δεν ξέρω" λέω
"λέγε" λέει
"δε λέω" λέω
καταφέρνω να ξεφύγω και τρέχω
τρέχω και κλαίω
με σταματάει ένα παιδί
"τι έπαθες" μου λέει
"τίποτα, απλά κλαίω" λέω
"αυτό το κατάλαβα, αλλά γιατί τρέχεις ρωτάω"¨
"τρέχω γιατί τρέχω" λέω
"εντάξει" μου λέει και ξεκινάει να τρέχει προς την άλλη κατεύθυνση
συνεχίζω και γω και φτάνω έξω από το σπίτι σου
"μη κλαις, θα κλάψω εγώ"φωνάζω



  Βαρέθηκα ρε κουράστηκα πώς το λένε τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά να μπορώ πλέον να προβλέπω τα πάντα από πριν με μαθηματική ακρίβεια δεν έχει πλάκα έτσι ρε γαμώτο τουλάχιστον οι οθόνες στο μετρό σήμερα είχαν χαλάσει και έδειχναν όλες τους ασπρόμαυρα παράσιτα μεγάλη εντύπωση μου έκανε αυτό το σπάσιμο της ρουτίνας άσε που είναι χίλιες φορές προτιμότερο από αυτές τις λίστες με τα ονόματα που γιορτάζουν και σου υπενθυμίζουν πόσο αγενής δείχνεις που επιμένεις να μην παίρνεις για χρόνια πολλά έχοντας απαρνηθεί την κυρίαρχη χριστιανική θρησκεία και -κυρίως- από τα άμπερ και σίλβερ αλέρτ παιδιών που απήχθησαν και γέρων που το έσκασαν από τα δωμάτια φυλακές τους αμφότεροι κι ας μην υπάρχει έτσι κι αλλιώς καμία γαμημένη περίπτωση να γνωρίσεις κάποιον από τις φωτογραφίες ακόμα κι αν έχει περάσει είκοσι τρεις φορές από μπροστά σου γιατί απλώς δε θα τον πρόσεξες άμα θυμόμασταν όσους συναντάμε στη μητρόπολη θα ήμασταν ήδη στο ψυχιατρείο μια ώρα νωρίτερα οπότε απλώς καταφέρνουν να σε φρικάρουν ακόμα περισσότερο και πνίγεσαι εντελώς μες στο φόβο που σε κυρίευε ούτως ή άλλως και το μεγαλύτερό σου όνειρο γίνεται η επιστροφή στο σπίτι με κλειδαριά ασφαλείας και τριπλό σύρτη στα παράθυρα γαμώ τι ωραία που περνάμε στην πρωτεύουσα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου