καλοκαίρι

 Κλειδωμένη στο γραφείο από το αφεντικό μου προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στη δουλειά αλλά το μόνο που κατάφερνα είναι να σκέφτομαι την κλήση για παράνομο παρκάρισμα στο πεζοδρόμιο που μου κόψανε το πρωί, τον αγαπημένο μου παππού που πήγε και πέθανε πριν δέκα χρόνια από καρκίνο και τη ζωή που δε ζω. Οι δείκτες του ρολογιού στον τοίχο σερνόντουσαν σαν να φάγαν κεταμίνη και μέσα σε όλα το Καλοκαίρι θα τελείωνε νωρίτερα φέτος. "Σχεδόν δεν θα υπάρξει καν" ανακοινώθηκε από τα Μέσα Νοητικής Καθυστέρησης. ''Είναι απαραίτητο να δοθούν φορολογικές ελαφρύνσεις στο Χειμώνα αν θέλουμε να βγούμε από την Κρίση'' δήλωνε με στόμφο ο Υπουργός Οικονομικών. Προσπάθησα να κλείσω την τηλεόραση αλλά το αφεντικό είχε κρύψει καλά το τηλεκοντρόλ και δεν μπορούσα να το βρω. Αποφάσισα πως όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω κι εγώ αφεντικό για να μπορώ να κάνω διακοπές την ώρα που οι άλλοι θα δουλεύουν για μένα.

those were the days

δυνατή βροχή και βροντές
αφού είναι καλοκαίρι διάολε άσε μας
είχα μόλις βάλει το καινούργιο μου σορτσάκι τζιν
και την μπλούζα που μου χάρισες
αστραπές φωτίζουν το δωμάτιο
και αρχίζει να ρίχνει καρέκλες ο ουρανός
φοράω το πράσινο αδιάβροχο
βγαίνω από το σπίτι
συνεχίζει να ρίχνει καρέκλες
αρχίζω να τρέχω
τι κίνηση τι πανικός
ένα μήνυμα στο κινητό μου
λέω δε γαμιέται θα φτάσω και θα το δω μετά
σχεδόν έφτασα
τι αγωνία
έφτασα
που είσαι;
ας δω το μήνυμα
"ας το αφήσουμε καλύτερα ρε συ"
αη στο διάολο και εσύ !

https://www.youtube.com/watch?v=2KODZtjOIPg

υποκλίθηκες και άπλωσες το χέρι
εγώ αναστέναξα και ξεφύσηξα
μέχρι να χαμογελάσω και να λάμψουν τα μάτια μου
είχες συννεφιάσει και έδειχνες μουντός

συνεχίζεις με ρυθμικά βήματα και πιρουέτες
εγώ αστράφτω και βροντάω
μέχρι που ξεχνιέμαι από τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες
αλλά είσαι ήδη ανεμοστρόβιλος και ρίχνεις χαλάζι

θα χορεύουμε άτσαλα όλο το βράδυ
από αλαζονεία
μην τυχόν παραδεχτούμε
πως τα βήματά μας δε θα συγχρονιστούν

δε φταις εσύ
-ούτε το τάιμινγκ-
εμένα κατηγορώ
που αγαπώ με χρονοκαθυστέρηση

Μία στο τόσο

Μία στο τόσο
περνά ο παλιατζής με την καρότσα του
πλαστικά και παλιοσίδερα μαζεύει
μία κούκλα, ένα τόπι
κι εκείνο το τριόροφο γκαράζ με τ' αμαξάκια
που μου άρεσε τόσο πολύ
αλλά ποτέ δε μου το πήραν γιατί γεννήθηκα κορίτσι

ξέμεινα από τότε με την απορία
πρέπει να διαθέτεις πούτσο για να σ' αρέσει το βρουμ βρουμ;
δοκίμασα να βάλω ένα χωνί κάποια στιγμή
μήπως και κατουρήσω όρθια
και τους ξεγελάσω
αλλά τα τσίσα μου πέφτανε στραβά
λέρωσα το φουστάνι και ξενέρωσα

βαρέθηκα ρε να προσπαθώ να μου μοιάσω
πάμε να φύγουμε να μη με βλέπω άλλο
ανέβα στο μηχανάκι


Το μηχανάκι είχε γίνει χίλια κομμάτια. Εκείνος δεν έπαθε τίποτα. Τον πήγανε βέβαια στο νοσοκομείο, προληπτικά. Του κάνανε εξετάσεις πολλές. Από μια απλή εξέταση αίματος ως και αξονική τομογραφία.
Εκείνη όμως.
Εκείνη όταν άκουσε το τρακάρισμα στο δρόμο και βγήκε να δει τι έγινε, από το μπαλκόνι της, όταν είδε το μηχανάκι χίλια κομμάτια, σπάραξε από λυγμούς, δεν μπορούσε καλά-καλά ν αναπνεύσει. Λιποθύμησε.
Την πήγανε στο νοσοκομείο.
Της κάνανε εισαγωγή.
Της δώσανε 3 ώρες, 20 λεπτά και 16 δευτερόλεπτα ζωής.
"πάσχει από μανία κτητικότητας, νόμιζε πως το μηχανάκι ήταν δικό της", είπαν οι γιατροί
"θα της χορηγούμε ενδοφλέβια νικοτίνη που και που", είπαν.

ο συνδρομητής που καλέσατε είναι κατειλημμένος

έλεγε συνέχεια ότι δεν έχει σημασία να τα καταφέρεις αρκεί να προσπαθείς,
να προσπαθείς πάντα και για πάντα
έλεγε μα δεν γίνετε να τα καταφέρεις , μόνο να προσπαθήσεις γίνεται
και αυτό έχει πλάκα
έλεγε
πάντα μα πάντα υπάρχει και άλλο
οπότε τι να καταφέρεις
ο άλλος πήγε και έγινε θεός
και αυτό δεν του έφτανε
φαντάσου

να καταφέρεις να γράψεις καλά στις πανελλήνιες
για να καταφέρεις να καταφέρεις να μπεις σε κάποια καλή σχολή
να καταφέρεις να πάρεις το πτυχίο και το πτυχίο των αγγλικών των γαλλικών των ισπανικών των

ρωσσικών των και των και των
ξένων γλωσσών
να καταφέρεις να ξεπεράσεις τη θλίψη σου και τον χαμένο ερωτά σου
για να μπορέσεις να βρεις μια δουλεία
για να ζήσεις.

καμιά φορά σκέφτομαι να γίνω και εγώ θεός
αλλά η αιωνιότητα μοιάζει βαρετή
"να ζεις για πάντα"
μα για πάντα;
Αυτό το "για πάντα"
πόσο βαρετό θεε μου

και μια και το φερε η κουβέντα
-γιατί ο θεός δεν ερωτεύτηκε ποτέ??
ίσως γιατί ήταν θεός και ένοιωθε γαμάτος
ίσως γιατί όταν ερωτευόμαστε κάποιον είναι επειδή θέλουμε να γίνουμε σαν κι αυτόν
ε και ο θεός δεν ήθελε να είναι κάτι άλλο από αυτό που ήταν

θα προσπαθήσω να τον πάρω τηλέφωνο
να μάθω τι χαρτιά χρειάζεται να καταθέσω για να γίνω και γω θεός
γιατί στην εφορία που πήγα μου τα μασούσανε

Όταν η Έτσι αποφάσισε επιτέλους να τηλεφωνήσει στον Άλλον είχαν περάσει ακριβώς τέσσερις ώρες, είκοσι τρία λεπτά, ένα δευτερόλεπτο, εκατόν δέκα εφτά σενάρια για το τι θα απαντήσει, τριάντα έξι διαφορετικές ανασφάλειες και δύο εκλάμψεις αυτοπεποίθησης. Κρατώντας μόνο την τελευταία και πετώντας στην ανακύκλωση τα υπόλοιπα πληκτρολόγησε τον αριθμό του.
Ήταν κατειλημμένος.

Ένιωσε σαν να έφαγε σφαλιάρα και κοκκίνισε από ντροπή κι ας μην την έβλεπε κανείς.
Σήκωσε το κινητό και χωρίς να το πολύ σκεφτεί πήρε τον Παράλλον που δεν την έψηνε και τόσο αλλά 'ντάξει ρε παιδί μου καλός είναι κι αυτός.

Όταν ο Άλλος έκλεισε το τηλέφωνο, βρήκε μια κλήση της Έτσι. Μιλούσε με ένα φιλαράκι που του έλεγε να βγούνε μα εκείνος τον γείωσε καθώς σκόπευε να προτείνει σε εκείνη. Είχαν περάσει οχτώ λεπτά, σαράντα τρία δευτερόλεπτα, εξήντα πέντε διαφορετικές σεξουαλικές φαντασιώσεις και μια φευγαλέα επιθυμία για κατούρημα.
Χαμογέλασε αυτάρεσκα που τον πρόλαβε αυτή και την πήρε πίσω.
Ήταν κατειλημμένη.
Ένιωσε σαν να έφαγε γκολ και έριξε ένα γαμωσταυρίδι κι ας μην τον άκουγε κανείς.
Σήκωσε το κινητό χωρίς να το πολύ σκεφτεί και πήρε την Γιουβέτσι που δεν έχει τόσο μεγάλα βυζιά αλλά σιγά μωρέ έχει ωραίο κώλο τουλάχιστον.

Όταν η Έτσι έκλεισε το τηλέφωνο ήταν αρκετά αφηρημένη και δεν πρόσεξε την κλήση του Άλλου. Είχε κανονίσει με τον Παράλλον, βλέπεις, και σκεφτόταν τι να βάλει. Το συνειδητοποίησε όταν βγήκε από το σπίτι αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Απογοητευμένη κατευθύνθηκε προς το μέρος που την περίμενε ο Παράλλος. Εκεί βρισκόταν και ο Άλλος με την Γιουβέτσι.
Ντράπηκε ακόμα περισσότερο και αποφάσισε να μην ξανασχοληθεί μαζί του.

Όταν ο Άλλος είδε την Έτσι με τον Παράλλον ήταν ήδη με την Γιουβέτσι.
Θύμωσε ακόμα παραπάνω και αποφάσισε να πηδήξει την Γιουβέτσι κι ας είχε αρχίσει να τη βαριέται στα πρώτα τέσσερα λεπτά που βρεθήκανε.

Κι αν σου μοιάζει όλο αυτό περίπλοκο, που να άκουγες και τις ιστορίες του Παράλλου και της Γιουβέτσι!

Μετά από λίγο καιρό η Έτσι παράτησε τον Παράλλον γιατί δεν την έπαιρνε αγκαλιά μετά το σεξ και ο Άλλος την Γιουβέτσι γιατί τον έπρηζε κάθε φορά με το προφυλακτικό. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό το παραμύθι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα καθώς σε ένα παράλληλο σύμπαν -που όταν η Έτσι πήρε τον Άλλον εκείνος το σήκωσε κατευθείαν- η κατάληξη ήταν κάπως παρόμοια με διαφορετικούς συνδυασμούς.

Το μόνο ενδιαφέρον ίσως είναι το πέρασμα του χρόνου. Παλιότερα, ας πούμε, όλο αυτό θα στο' χα στείλει και η ιστορία θα' χε χάπι εντ...

pause

  Η τηλεόραση είχε μείνει ανοιχτή όμως εκείνη δεν μπορούσε να δει πια, μήτε να ακούσει, να μιλήσει ή κάτι τέλος πάντων οπότε ακινητοποιήθηκε στη συγκεκριμένη στιγμή, πάτησε pause στη ζωή της και περίμενε ούτε αυτή ξέροντας τι ακριβώς, σημασία έχει ότι περίμενε κάτι, οτιδήποτε ρε παιδί μου ή έστω τίποτα, ακόμα και το τίποτα μπορεί να είναι κάτι αυτές τις φορές που μοιάζουν όλα μάταια και οθόνη δείχνει μόνο διαφημίσεις. 

κάνε πως δεν άκουσες

σήκω απ' το καναπέ και οργανώσου
φάε μια γαβάθα προσποίηση πριν βγεις
όμως
να σε κρατήσει όλη τη μέρα
για να την παλέψεις
κάνε πως δεν είδες τους μετανάστες στη Βικτώρια
κάνε πως δεν μύρισες τη μπόχα έξω απ' τη Βουλή
κάνε πως δε γεύτηκες την πίκρα του αφεντικού
και πως δεν άγγιξες τυχαία το φασίστα στο μετρό
αλλά -κυρίως- μην ξεχνάς
να κάνεις πάλι πως δεν άκουσες
τα μεθυσμένα μου σε θέλω
που ουρλιάζω βουβά
μέσα απ' τα δόντια μου
στα μέρη με τον πολύ θόρυβο
και τον άπειρο κόσμο
που με συναντάς

ήθελα να γράψω για ομορφιές, 

για ένα κείμενο που θα το διαβάζεις κάθε μέρα 

και θα σου φτιάχνει τη διάθεση
και μετά θα βάζεις διαπασών μουσική
και θα χαμογελάς
και θα λες "καλημέρα σας" και "καλημέρα σας"
και θα με αγαπάς λίγο παραπάνω

θα σου βρω ομορφιές
θα τις βρω
φοράω το παλτό μου και βγαίνω από το σπίτι
ένα σκουπιδιάρικο μου κόβει το δρόμο
δεν χωράω καν να περάσω από το πεζοδρόμιο
γυρνάω πίσω, μπαίνω στην πολυκατοικία και ανεβαίνω στην ταράτσα
και πέφτω στο κενό
ζζμπακ
κάνε πως δεν άκουσες καλή μου
θα γυρίσω μόνο όταν θα βρω τις ομορφιές, για να στις χαρίσω

........

ξεσκαρτάρισμα

Αποφάσισα να κάνω ένα ξεσκαρτάρισμα στη ζωή μου. Να κρατήσω μόνο ότι μου χρειάζεται , μόνο ότι είναι απαραίτητο. "Τι γενικούρα!" , θα σκεφτείς. "Πόσο (και καλά) ψαγμένο και μπράβο σου", θα πεις και θα γελάσεις ειρωνικά και δυνατά. Κι όμως, το πρωί που ξύπνησα πέταξα το πάπλωμα από το κρεβάτι στο πάτωμα, μετά έβγαλα όλα μου τα ρούχα και τα εσώρουχα και τα πέταξα από το μπαλκόνι. Πήγα στην κουζίνα πήρα μια σακούλα σκουπιδιών και πέταξα ότι χαλασμένο υπήρχε στα ντουλάπια και στο ψυγείο. Άνοιξα την κατάψυξη και βρήκα ένα τασάκι. Ήταν ένα από τα δώρα σου από κάποιο ταξίδι σου. Το χα κρύψει εκεί για να μην το βλέπω. Ήξερες ότι σιχαίνομαι τα τασάκια και ότι δεν έχω βάλει ποτέ τσιγάρο στο στόμα μου. Το μόνο τασάκι που ερωτεύτηκα και μου άρεσε να το γλύφω , ήταν το στόμα σου, κάποια βράδια που από το άγχος σου κάπνιζες τουλάχιστον 2 πακέτα κάμελ. Το πέταξα κι αυτό, τελικά. Έφτιαξα τη χωρίστρα των μαλλιών μου, στο πλάι, έτσι τυφλά, μέσα στην αμηχανία μου και τότε σκέφτηκα κάτι και γέλασα δυνατά. Ήμουν σίγουρη πως μοιάζω με εκείνον τον παπά που έμενε στο δίπλα διαμέρισμα από το δικό σου και κάθε πρωί μας έλεγε μια ιστορία για κάποιον Εβραίο. Πέταξα και αυτή την ανάμνηση στα σκουπίδια και περιφερόμουν μέσα στο σπίτι. Έφτασα στη ντουλάπα του δωματίου μου, σκέφτηκα να την πετάξω ολόκληρη μαζί με το έπιπλο. Πέταγα , πέταγα και πέταγα, τα ρούχα από το μπαλκόνι. Η ντουλάπα έμεινε άδεια. Μπήκα μέσα της γιατί γυμνή όπως ήμουν κρύωνα. Με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα τρομαγμένη από το χτύπο του κινητού μου. Ήταν λέει το ταξί που είχα καλέσει πριν δύο ώρες. Παρακάλεσα τον κύριο ταρίφα να περιμένει ένα-δύο λεπτά ωσότου ντυθώ και κατέβω. Έψαχνα να βρω κάτι να φορέσω αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Τότε σκέφτηκα πως είχα κρύψει το μαγιό σου στο φούρνο, το φόρεσα και βγήκα. Μπήκα στο ταξί και ο ταξιτζής φαινόταν περίεργος, κοιτούσε επίμονα το γυμνό μου στήθος , είχε γουρλώσει τα μάτια και είχε γίνει κατακόκκινος . Τον ρώτησα αν είναι καλά, άρχισε να παρανοεί να μου φωνάζει και να μου λέει ότι έχω θράσος του είπα ότι πρέπει να κάνει τη δουλεία του και να με πάει όπου του ζητήσω και του ζητούσα να με πάει στο παρελθόν. Είχα να το σκοτώσω και να το πετάξω στα σκουπίδια μαζί με τ' άλλα πράγματα. Μου τσίριξε ότι δεν είναι χρονομηχανή και με πέταξε έξω με τη βία. Χτύπησα το γόνατό μου και ακόμη με πονάει. Αν του δώσεις ένα φιλί με διάρκεια , θα μου περάσει. Αυτό έκανες κάθε φορά που χτυπούσα κάπου και αν με είχε πάει αυτός στο παρελθόν θα πετούσα αυτή την άχρηστη ανάμνηση και δεν θα σε έψαχνα τώρα. 
Σηκώθηκα όπως όπως και περπάτησα κουτσαίνοντας μέχρι την κοντινότερη στάση του μετρό.
Θυμόμουν ότι εκεί μέσα υπάρχουν τεράστιες κυλιόμενες σκάλες που σε μεταφέρουν στο χώρο χωρίς εσύ να κάνεις τίποτα. Ίσως εκεί βρω αντίστοιχες που σε μεταφέρουν στο χρόνο.
Τις κατέβηκα όλες, μία μία, αλλά δεν άλλαξε κάτι. Απογοητευμένη πήρα τον πρώτο συρμό για να δοκιμάσω και στην επόμενη στάση. Μέσα στο βαγόνι καθόταν ένα ζευγάρι μεσηλίκων.
Η κασέτα στο μεγάφωνο είχε κολλήσει και εκφωνούσε συνέχεια την ίδια στάση. Στην επόμενη στάση ο άντρας σηκώθηκε για να βγει.
'Άντε πάμε!' είπε στη γυναίκα.
'Μα όχι' του απάντησε εκείνη 'δεν άκουσες τι είπε η κυρία; Έχουμε ακόμα...'
Και κάπως έτσι, που λες, βρήκα πώς α-συγχρονίζεται ο χώρος με το χρόνο και από τότε έχω μείνει καρφωμένη στο βαγόνι με το αυτί κολλημένο στο μεγάφωνο που παίζει ξανά κ ξανά τη λούπα της ίδιας στάσης.
Και ούτε το γόνατο πονάει πια ούτε σε ψάχνω.